Hier zijn we weer....

 

Al echt even niet geschreven zie ik nu.

Er is best veel gebeurt sinds dat we thuis zijn. Elke week moeten we op controle waarbij er dan weer uitgebreid bloedonderzoek wordt gedaan.

Denzel voelt zich al bijna 2 weken niet oke maar eigenlijk is er niks te zien in zijn bloed. Enerzijds natuurlijk fijn en aan de andere kant is het ook erg naar dat er geen verklaring is voor zijn algehele malaise.

De donor is flink bezig in het lichaam dus dat zou het ook het een en ander kunnen verklaren. De verschijnselen zijn dat Denzel een behoorlijk rode huid heeft. En hij houdt behoorlijk vocht vast. Het kunnen tekenen zijn dat er toch een reactie tussen de donor en Denzel zijn eigen cellen. Maar we zullen dit per dag moeten bekijken. 

Wat wel gebleken is uit de bloedwaardes dat de afweer (leukocyten) en dan voor de t-cellen niet opkomen. Juist de t-cellen zorgen ervoor dat er bij een bacterie/virus of schimmel het lichaam in actie komt. Door het niet opkomen van deze cellen moet Denzel nog in volledige quarantaine leven. 

De dagen duren lang en zijn best erg eenzaam voor hem. 

Ondertussen is wel de hickmann lijn verwijdert onder een roesje dus het slapen gaat al weer een stukje beter.

 

 Op naar de OK. Denz moet in het ziekenhuis een kapje op. En als alle andere artsen of verpleegkundigen een kapje op hebben mag hij hem af.

 

Denzel heeft ontzettend zijn best gedaan afgelopen weken om alle pillen, en geloof me dat zijn er heeeeeeel wat, via de mond in te nemen en ook nog een vies drankje. We hebben dan ook vandaag overleg gehad met e arts met de vraag of de sonde eruit mocht en dat mocht. Dus samen met papa vanmiddag de sonde eruit gehaald. Het voelde niet fijn maar wat was het een opluchting. Vanavond heerlijk gedoucht en na maanden eindelijk weer helemaal met je hoofd onder de water straal staan !! Hoe lekker is dat.....

 

De ene dag voelt Denzel zich redelijk en de andere dag komt hij moeilijk vooruit. Ach wat is het allemaal kwetsbaar en echt wel zwaar voor het mannetje maar wat is hij dapper. We proberen elke dag even naar buiten te gaan en verder is de bank nog steeds een intieme vriend.

De angst blijft daaglijks aanwezig of er geen virussen of zo opkomen en we houden hem 24 uur per dag in de gaten. Bij elke klacht ben je alert en hopen we dat het niets ernstigs is. De lijnen zijn zeer kort naar de arts dus bij verhoging of iets anders is er zo contact gelegd. 

Dus kort samengevat..... Er gebeurt veel.... constant alert... spannend.... maar dankbaar !