Afgelopen nacht hebben we beiden best goed kunnen doorslapen. Gelukkig maar !!! Was ook hard nodig.....

Helaas is de koorts nog niet weggeweest. We hoopten dat die nu Denz aan de antibiotica is wel zijn werk zou gaan doen maar helaas is dat voor nu nog niet het geval. Wij en de artsen hopen dat het om een "gewoon"virus gaat maar met zekerheid kunnen ze dat niet zeggen.

 

Het is vandaag natuurlijk donderdag en dat betekent Cliniclowns!!! Wat zijn deze geweldige clowns toch een fantastische mensen. Even heerlijk kunnen lachen is toch zo fijn!! Ze herkenden Denzel nog en dat maakte natuurlijk gelijk een opening!!!

 

Van papieren handdoekjes werden er konijnenoren getoverd en er werd een worteltjestaart gemaakt. Met daarin eieren van een konijnenkip!!! Geweldig....

 

Om 11.15 uur was oma er en die had allemaal lekkere dingen mee ! Toen oma om 13.00 uur wegging is Denz in slaap gevallen en heeft geslapen tot ongeveer 15.00 uur. Toen kwamen Papa Shea en Beau !!! Wat fijn om bij elkaar te zijn en elkaar vast te kunnen houden. Want dat hadden Denz en ik nog niet kunnen doen terwijl we elkaar zo hard nodig hebben. Helaas voelde Denz zich echt niet lekker ..... maar genoot hij wel van het feit dat iedereen er was.

 

Tijdens hun bezoek kwam de arts langs voor een gesprek. Helma de verpleegkudige was hierbij ook aanwezig en dat is erg fijn want zij schrijft alles op. Het volgende is uit dit gesprek gekomen.

Uit het laatste en belangrijke onderzoek is gekomen dat : Denzel zijn beenmerg bijna niks meer aanmaakt. Maar dat de paar cellen die er zijn gevonden voor het grootste gedeelte nog donorcellen zijn en de rest cellen van hemzelf. Heel bijzonder want eigenlijk was dit niet verwacht omdat de waardes elke dag nog verder naar het 0 punt gaan. Nu willen de artsen, als laatste strohalm, proberen met 3 dagen een hele hoge dosering prednison, die paar donorcellen  toch nog sterker te maken.(zodat er dan geen 2e transplantatie nodig is) Eigenlijk is de kans op slagen nihil maar zouden we dit niet doen weten we ook nooit of het zou hebben gewerkt. Dus het plan is nu....

 

Morgen, zaterdag en zondag krijgt Denz de hoge dosering Prednison en dan wordt er maandag weer bloed afgenomen om te kijken of het gewerkt heeft. Uiterlijk dinsdag krijgen we daar de uitslag van. En vandaar uit wordt het plan wat er al ligt verder afgemaakt. Omdat ze er eigenlijk al wel van uit gaan dat het niet zal lukken hebben ze wel alvast de donorcellen "gereserveerd". En is de verwachting dat we eind volgende week/begin van de week daarop kunnen beginnen met de chemo.

Het is nu wel heel erg belangrijk dat er gelijk wordt in gegrepen bij andere verschijnselen zoals bloedingen en zo. Want  omdat die waardes allemaal bijna op 0 staan worden de risico's daarop al groter.

Het houdt heel wat en de spanningsboog is erg groot......

 

Vanavond heeft Denz een middel gekregen tegen de misselijkheid en dat middel zorgt er ook voor dat je gedachten even wat minder worden. Heel erg fijn voor hem want de angst en de onzekerheid maken hem heel erg onrustig. Hij is oud en wijs genoeg om toch heel goed aan te kunnen voelen dat dit ook helemaal niet goed kan gaan. Hij verwacht ook van ons allemaal een eerlijk antwoord en ja..... dat antwoord is heel erg confronterend. We zeggen en gaan er zeker weten heeeeeel erg hard voor vechten met z'n allen maar eerlijkheid mag ook niet uit de weg worden gegaan.

 

Hij ligt nu heerlijk te slapen en hopelijk doet hij dat de hele nacht en wordt de koorts minder......

 

Een heel bijzonder moment vandaag was de verhuizing van een andere strijder Anton. Hij moest naar een andere kamer ivm deuren die stuk waren. Hoe bijzonder die band is tussen die 2 jongens is eigenlijk niet te beschrijven. Ze hebben elkaar 1x ontmoet in levende lijve maar de verwantschap, het pact wat die 2 kanjers hebben met elkaar is echt heel erg ontroerend bijzonder. Denz ligt nu in de kamer waar Anton eerst lag en Anton ligt in de kamer waar Denz eerst lag...... Dus ze zijn weer buurjongens......

Voor 1x mochten beide deuren tussen de mannen even open en konden ze even naar elkaar zwaaien ipv briefjes sturen naar elkaar via de ouders/verpleging..... Samen strijden ze om beter te worden en een mooie toekomst te krijgen.